Milli
Piyango'nun "Milli Piyango Çekiliş Sonuçları Sorgulama" sayfası yoluyla
"Milli Piyango Çekiliş Sonuçları Sorgulaması" yapabilirsiniz. Milli
Piyango Çekiliş Sonuçları Sorgulaması için biletinizin numarasını
girmeniz yeterli olacaktır. Aynı sayfada Milli Piyango Çekiliş
Sonuçlarını sıralı tam liste olarak da görmeniz mümkün. Milli Piyango
Çekiliş Sonuçları Sorgulaması için bu sayfaya bakınız.Milli Piyango Şans Oyunları Çekiliş Sonuçları İçin Alttaki Linkleri Kullanabilirsiniz
Sayfanın içeriği: Milli Piyango, Milli Piyango Sonuçları, Milli Piyango Çekiliş Sonuçları, Milli Piyango Çekilişi, Milli Piyango Bilet Sorgulama, Milli Piyango Sorgulama, Milli Piyango Sonuçları, Milli Piyango Sonuc, milli piyango sonucu, MİLLİ PİYANGO ÇEKİLİŞ SONUÇLARI, Piyango Sonuçları, milli piyango, yılbaşı özel çekilişi sonuçları, milli piyango com,Milli Piyango Çekiliş Sonuçları, On Numara Çekiliş Sonuçları, Şans Topu Çekiliş Sonuçları, Süper Loto Çekiliş Sonuçları,Sayısal Loto Çekiliş Sonuçları,Milli Piyango hakkında, Milli Piyango İdaresi Başkanlığı,Tarihçesi,
Kurum Bilgileri
İDARİ YAPI
İdarenin Merkez Teşkilatı ana hizmet, danışma ve denetim birimlerinden, Taşra Teşkilatı ise 18 ilde 23 şubeden oluşmaktadır.
İdarenin karar organı Yönetim Kuruludur. Yönetim Kurulu Genel Müdür, iki Genel Müdür Yardımcısı, Başbakanın önerisi ile atanan bir, Bakanın önerisi ile atanan iki üye olmak üzere altı kişiden oluşur. Yönetim Kurulu Başkanı, Genel Müdürdür.
Milli Piyango İdaresi, kanunlarla belirlenen faaliyetlere kaynak sağlamak, piyango, hemen-kazan, sayısal loto ve benzeri oyunları tertip etmek ve çekiliş düzenlemek, talih oyunları ve işletmelerini denetlemek, karşılığı nakit olmayan her türlü piyangonun tertip ve çekilişine izin vermek ve denetlemek üzere kurulmuştur.
HUKUKİ BÜNYE
İdare her türlü tasarrufa ehil, tüzel kişiliği haiz, özel bütçeli bir kamu kuruluşu olup, 320 Sayılı KHK ile saklı tutulan hükümler dışında özel hukuk hükümlerine tabidir. Muhasebe-i Umumiye Kanununa, Devlet İhale Kanununa tabi olmayan İdare, Sayıştay ve TBMM'nin denetimine tabidir.
KURULUŞ VE GÖREVLERİMİZ
Kuruluş (Milli Piyango İdaresi)
Osmanlı Devleti'nin son yıllarında resmi olmayan ilk piyango "Donanma Cemiyeti" tarafından düzenlenmiştir. Savaş gemisi tedarıki amacıyla düzenlenen bu piyangonun ikramiyelerini halkın verdiği hediyeler oluşturmuştur.
Bu düzenlemenin ilgi görmesi üzerine, Şark Şimendiferleri ve Ergani Bakır İşletmeleri tahvillerinin satışını özendirmek amacıyla, Cumhuriyetten önce, kazananları kura ile belirlenen ilk resmi piyango uygulaması başlatılmıştır.
Cumhuriyet'in ilanından sonra, 710 sayılı Kanunla, 9.Ocak.1926 tarihinden itibaren karşılığı nakit olarak ödenmek üzere piyango tertip ve keşide etme hakkı "Türk Tayyare Cemiyeti"ne verilmiştir.
14 yıl süreyle "Tayyare Piyangosu" adı altında, Türk Hava gücüne katkı sağlamak amacıyla, anılan cemiyet tarafından düzenlenen çekilişler 5.7.1939 tarih ve 3670 sayılı Kanunla Milli Piyango Idaresi kurulana kadar devam etmiştir.
Milli Piyango Teşkiline dair 3670 'Sayılı Kanun, 1988 yılı içinde 6.6.1988 tarihinde yürürlüğe giren 320 Sayılı KHK ile mülga kılınmış, Milli Piyango İdaresi'nin kuruluş ve görevleri hakkındaki söz konusu KHK, idare'ye piyango dışında,hemenkazan ve sayısal loto oyunları ile eşya piyangoları tertip edebilme yetkisini de tanımıştır. Bu oyunlardan hemen-kazan 1989 Temmuz ayında, Sayısal Loto ise 1996 Kasım ayında oynatılmaya başlatılmıştır.
Bu arada karşılığı nakit olmayan çekilişlere izin vermek ve izlemek talih oyunları işletmelerini denetlemek de Milli Piyango İdaresi'nin görev ve hizmet alanına dahil edilmiştir,
Görevlerimiz
3670 sayılı kanun ile kurulan Milli Piyango idaresinin görevleri 320 sayılı kanun hükmünde kararname ile belirlenmiştir. Buna göre Piyango idaresinin görevlerinin başında piyango biletlerini basmak, piyango, sayısal loto, şans topu, on numara, hemen-kazan planlarını hazırlamak, bu oyunları uygulamak ve ikramiyelerini dağıtmak gelir. Ayrıca bu kanunla her türlü eşya piyangosu şans oyunları ve müşterek bahis benzeri oyunları düzenleme yetkisi ile denetimi piyango idaresinin görevidir. Piyango idaresi buna ilaveten uluslararası kuruluşlarda Türkiye'yi temsil etmek ve bunlarla ortaklıklara girip işbirliği yapma yetkisine sahiptir (*)
Kısaca her türlü şans oyunu düzenleme ve denetleme ile bu konuda Türkiye'yi temsil edip, ortaklıklara girip işbirliği yapma yetkisine sahiptir.
(*) 45. Resmi Gazete, T. 1 Haziran 1993, Sayı 19834, s. 1.
Kamu Payının Dağıtımı
21.Mart.2007 tarihli ve 26469 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 5602 sayılı Şans Oyunları Hasılatından Alınan Vergi, Fon ve Payların Düzenlenmesi Hakkında Kanun'un 7. maddesi gereği İdaremizce bir takvim yılının üçer aylık dönemleri itibariyle hesaplanan Kamu Payları, Maliye Bakanlığı Merkez Muhasebe Birimi hesabına yatırılarak genel bütçeye gelir kaydedilmektedir. Yıllık kamu payı tahmini dikkate alınmak suretiyle Savunma Sanayii Destekleme Fonu, Tanıtma Fonu, Olimpiyat Oyunları Hazırlık ve Düzenleme Kurulu ile Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu'na aktarılmak üzere Maliye Bakanlığı bütçesine ödenek konulmakta, Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu'nun yılı bütçesine ödenek ayrılırken bu paylar dikkate alınmaktadır.
MİLLİ PİYANGO TARİHİ
Osmanlı devletinde "Lotarya" sözcüğünü kullanarak piyangodan söz eden bilinen en eski kaynak, 18. yüzyıl sonlarında yazılmış bir sefaretnamedir. Ebubekir Ratip Efendi'nin 1792 tarihli Nemçe Seyahatnamesi'nin ilgili bölümün sonunda, İstanbul'da piyango düzenlenmesi için yapılan bir öneri de aktarılmaktadır.
Osmanlı'da ilk piyango
Osmanlı İmparatorluğu'nda piyango çekilişlerinin, Batı kökenli hemen hemen herşey gibi, öncelikle levantenler ve gayr-i müslim anasır arasında başlamış olması, şaşırtıcı değildir. 1856 yılında Ermeni Katolik Kilisesinin güvence vermesiyle bir eşya (İstanbul Yeşilköy'de evler ve arsalar) ve para karma piyangosu düzenlenmiştir. Bu konuyla ilgili olarak Ceride-i Havadis Gazetesi'nden iki gazete ilanı aynen şöyledir.
Solda bir"Promes" örneği
"Bundan evvel cerideye derc ile beyan olduğundan herkesin malumu olduğu üzere Ayastefanoz'daki evler ve arsalar ve verilecek akçelerin piyangosu 273 senesi Cemaziyülevveli'nin birinci günü Beyoğlu'nda tiyatroda çekilecektir. İş bu piyango on hisseye taksim olunup on numara kazanacaktır. Kazanılacak şeyin bahası dörtyüz yetmiş bir bin kuruşa baliğdir. Ermeni Katolik Milleti Batrikhanesi kefaleti ile müstakilen yevm-i mezkurda çekileceğinden kazanan numaraların sahipleri bilyetolarını batrikhaneye götürdüğü gibi bedeli kendisine teslim olunacaktır. Bu piyango bilyetolarının satılan başlı merkezi Beyoğlu'na doğru Galata Mevlevihanesi'nin üst tarafı ve her bilyetosu bir kuruşa olarak on bilyeto birlikte alanlara bir bilyeto ziyade bila semen ita kılınacaktır ve kazanan numaralar cümle gazetelerde zikr ve beyan ile iadn ettirilecektir."
Yabancı piyango biletleri yasaklandı
Osmanlı Arşivi'ndeki 1857 yılına ait belgeler arasında Danıştay'a hitaben yazılmış bir notta, 1855'te yabancı piyango biletlerinin yurda sokulmasının yasaklandığı belirtiliyor. Bu kararın gümrüklere bildirildiği, ama yabancı ülke elçiliklerine haber verilmediği kaydedilerek, yasak sürdürülecekse elçiliklere bildirilmesi ve bunlar arasında bir çeşit piyangoyu içeren iç borçlanma tahvilleri de bulunduğundan, satın alınması yasal olan bu tahvillerin yasak kapsamımn dışında tutulması gereğinin görüşülerek Dışişleri Bakanlığına bildirilmesi istenmektedir.
Piyangoların tümünü yasaklama girişimi
1857 Ağustos ayında (Zilhicce 1274) piyangonun "külliyen men'i", bir takım sorunlara yol açmıştır. Osmanlı Arşivi'ndeki belgelerden anlaşıldığına göre, yasak kararından önce, harcını yatırıp Emniyet Teşkilatı'ndan (Bab-ı Zaptiye) ruhsat alarak piyangoculuk yapan üçyüzden fazla kişi vardır. Bunlar iş akışlarının aniden kesilmesi üzerine büyük zararlara girdiklerini, geçim sıkıntısına düştüklerini ileri sürerek hükumetten tazminat istemişlerdir. Abdülmecit döneminde yapılan yasaklama girişiminin ne denli başarılı olduğunu saptayamıyoruz. Fakat onun ölümüyle (1861'de) tahta geçen Sultan Abdülaziz'in ilk saltanat yıllarında piyangolar yeniden ortaya çıkmıştır.
Piyangonun yeniden ortaya çıkışı
Abdülaziz'in tahta geçmesinden bir süre sonra, dönemin (biri Yunan uyruğunda bulunan) iki ünlü Rum bankerinin özel amaçlı bir emlak piyangosu tertiplemeye teşebbüs ettiklerini; fakat bunu hayli acemice tasarladıklarını, kazanandan bin altın lira alıp karşılığında ona Boğaziçi'nde (Yeniköy'de) üç yalı vermeyi düşündüklerini gazete havadislerinden öğreniyoruz.
1865 yazbaşında çıkan bir kolera salgını gerekçe gösterilerek piyango ertelenmiş ve koşulları değiştirilip 15 Kasım'dan itibaren ikişer hafta arayla, onbir çekilişle, on kere nakit para, onbirinci olarak da emlak ödüllü bir sınıf piyangosu haline getirilmiştir.
Hayır amaçlı piyangolara izin
1880'li yıllara gelindiğinde, gayr-i müslim anasırın milli cemaatleri, yani Rum, Ermeni, Yahudi vb. toplulukları arasında piyango düzenleme yoluyla gelir sağlama uygulamaları hayli yayılmış olmalı ki, Danıştay'ın Düzenlemeler (Tanzimat) Dairesi kararıyla, bunlardan kişisel çıkar amaçlı olanları yasaklanmış. Genel hayır amaçlayanların, ellibin kuruşa kadar küçük çaplı olanları yerel yönetimlerin, yani valilik ve mutasarrıflıkların, bundan büyükleriyse Ticaret Bakanlığı aracılığıyla hükumetin iznine bağlanmıştır.
"Promes" dönemi
Bu piyango biletleri, Şark (Rumeli) Demiryolları Tahvilleri'ne dayanmaktadır. Onun için, kısaca bu şirketin kuruluşundan ve tahvil çıkarmasından söz etmek gerekir. Islahat devrinin ünlü Sadrazamı Ali Paşa, Osmanlı İmparatorluğu'nun Avrupa'yla yakınlaşması yanlısıydı. Bu amaçla, demiryolu şebekesinin Avrupa hatlarıyla birleştirilmesini istiyordu. 17 Nisan 1869'da, İstanbul ve Selanik'i Batı'ya bağlayacak 2.000 kilometrelik bir demiryolu ağının 99 yıllık imtiyazını Osmanlı hükümetinden alan Brüksel bankerlerinden Baron Hirsch, 1870 yılının ilk günlerinde, biri Rumeli Şimendiferleri'ni inşa etmek, diğeri de işletmek için iki şirket kurdu. Tanesi 400 Frank saymaca (itibari/nominal) değerli 1.980.000 tahvil çıkardı. Bunlar yıllık yüzde 3 (yani 12 Frank) faiz getirecek ve faizler altı ayda bir ödenecekti. Tahvillerin çekiciliğini artırmak için, hem üst-fiyatlanmn altında satılması, hem de iki ayda bir yapılacak çekilişlerle ve 600.000 Frank gibi büyük ikramiyelerle amorti (itfa) edilmesi kararlaştırıldı. Amortisman, 105 yıl devam edecekti.
Hirsch bu tahvillerin tümünü, Osmanlı hükümetinden saymaca değerlerinin üçte birinden azına (128,5 Franka, yani sadece yüzde 32,125'ini ödeyerek) satın aldı ve tanesini 150 Frank'a uluslararası bir sermayedarlar sendikasına devretti. Onlar da, tahvillerin 750.000'ini 1870'te tanesi 180 Franktan; geri kalan 1.230.000'ini de 1872'de tanesi 170 Franktan satışa çıkardılar. Daha sonra, tahvillerin fiyatı 130 Frank'a kadar düştü. Ali Paşa'nın 1871'de ölmesinden sonra, adı Rus yanlısına çıkan ve Avrupa ile yakınlaşmayı istemeyen Mahmut Nedim Paşa sadrazam olmuştu. Rumeli Şimediferleri için öngörülen 2.000 kilometre 1.260'a indirilmiş ve hükümet işletme şirketini devralmıştı. İngiltere ile Fransa'nın bu tahvilleri tanımamaları ve kendi borsalarında sattırmamaları, sonra da Prusya-Fransa Savaşının çıkması, ikramiyeli Türk tahvillerini kötü etkilemiştir.
Sağda, Şark Demiryolu Tahvili
Rumeli Demiryolları tahvilleri ayda bir yapılan amortisman çekilişlerinde, Nisan 1870-Şubat 1910 arasında 4'üncü, 8'inci ve 12'nci ayların başında büyük ikramiyesi 600.000 Frank olmak üzere, 50 tahville toplam 800.000 Frank tutarında çeşitli ikramiyeler ödeniyor, 250-950 tahvile de saymaca değer aynen veriliyordu (ki bu da, onu üçte bir fiyatına almış olan yatırımcı için, ikramiye demekti); 2' nci, 6'ncı ve 10'uncu ayların başındaki çekilişlerde ise, büyük ikramiyesi 300.000 Frank olmak üzere 50 tahvile toplam 400.000 Frank tutarında çeşitli ikramiyeler ödeniyor, 250-950 tahvil de başabaş itfa ediliyordu.
1910 Nisan ayından itibarense, büyük ikramiyelerin 400.000 ve 200.000 Franka inmesi, başabaş amorti edilen tahvil sayısının giderek çoğalması öngörülmüştü. Fakat Osmanlı Devleti'nin mali bunalımı, 1881 Muharrem Kararnamesi ve Düyun-u Umumiye İdaresi'nin kurulması, bu tahvillerin faiz ve ikramiyelerinin ödenmesini de aksattı. Yeni dönemde, anapara, faiz ve ikramiye ödemelerinde yüzde 58 gibi bir oran uygulanmaya başlandı.
Dr. Vahdettin Engin, Rumeli Demiryolları başlıklı araştırmasında bu tahvillerin itibari değerinin 1881 yılında 180,36 Frank olduğunu, 1903'te faiz ödemelerinin durdurulduğunu, ikramiye çekilişlerininse sürdürüldüğünü, amortismanın 1954 yılında tamamlandığını yazıyor.
İşte, bu arada (1880'li yılların ortaları gibi) yeni bir para kazanma yolu keşfedildi; daha doğrusu, Batı ülkelerinde kullanılan bir yöntem, Rumeli Demiryolu Tahvilleri'nde uyarlandı. 1887 Ağustos'unda Osmanlı Hükumeti'nin bir kararname çıkararak düzenlediği ve Çapanoğlu'nun yirminci yüzyıl başlarında Galata'da piyango bileti olarak satıldığını hikaye ettiği "promes"ler, bunlardan çevrilmiştir.
Şark Demiryolları Tahvilleri'nin piyangosu, Cumhuriyet döneminin başlarında sigara kağıtlarına da uygulanmıştır. Üstünde kırmızı ayyıldız ve bir lokomotifle vagon resmi olan bir örnek vardır.
Aynı yazıda tanıtılan bir başka sigara kağıdı markası da, Recep Zühtü'nün üstünde "Gazi Mustafa Kemal Paşa"nın resmi ve yazısı olan kağıtlarıdır. Falih Rıfkı Atay, "Çankaya" kitabında, kendisinin bu " istismar"ı Gazi 'ye haber verdiğini, onun da işi önlediğini anlatır. Fakat bir kolleksiyonda rastladığımız, Atatürk' ün renkli bir resmini içeren bir el ilanı, Recep Zühtü'nün, ticaretinin yasaklanmasından önce sigara kağıdının satışını arttırmak için, bir de ikramiye düzeneği geliştirildiğini gösteriyor. Konulan ikramiyenin ne olduğunu ise bilmiyoruz.
Yabancı piyangoya izin çıktı
1898'de başlayan Bulgar Piyangosu, Türkiye'de de bilet satabilmek için Osmanlı Hükumeti'nden izin almış olmalı. Zira Osmanlı basınında bu piyangonun acentaları sürekli ilan vermektedir. Bunlardan bir örnek şöyledir:
"Sofya beldesinin Bulgaristan Emareti'nin taht-ı temininde ve sunuf-u müteaddideye münkasem bulunan piyangosu 50 bin bilet 25 bin ikramiyedir. En büyük ikramiye en ziyade talihin müsait olduğu (kişiye) altın akçe olarak (500) bin Frank yani yarım milyondur."
Macar, Alman, Avusturya vb. piyango biletleri gibi, geçen yüzyıl sonlarında, bağımsızlığına kavuşalı henüz 20 yıl olan Bulgaristan Prensliği'nin piyango biletleri de İstanbul'da satılmaktaydı. Milli Piyango İdaresi kolleksiyonunda iki örneği bulunan Bulgar piyangosu, bir sınıf piyangosudur.
Bulgar Szende Bankası'nın sattığı Sofra şehri piyangosunun biletleri, bu biletlerin arkasındaki damgaya bakılırsa, söz konusu bankanın İstanbul'daki (Galata, Mehmet Ali Paşa Han, No.22) acentalığı aracılığıyla pazarlanmaktadır.
İzmir'de Osmanlı Piyangosu
Osmanlı Devletinin son 35 yılında İzmir'de düzenlenen piyangolar beş döneme ayrılarak incelenebilir.
1887 yılı başlarında İzmir Islahhanesi'ne yardım ve hapishanede bir sanayihane inşası için, Defterdar Kadri Bey Padişah'tan izin alarak bir piyango düzenleme girişiminde bulunmuştur. 1889 Şubat'ında yine ıslahhane yararına bir eşya piyangosu tertip edilmiş ve ödül olarak ıslahhane mamulatından değerine göre 15 sınıf eşya konulmuştur. Birinci ikramiye 15.500 kuruş kıymetindedir. Piyango 28 Nisan 1889'da valinin huzuronda çekilmiştir. Herbiri bir çeyreklik (yani Mecidiye çeyreği, 5 kuruş) altı büyük kupürden oluşan altı bin bilet satıldığı hesaplanmaktadır.
Vali Halil Rıfat Paşa, Padişah II. Abdülhamid'den izin alarak, yine ıslahhane yararına, 14 Mart 1890'da başlamak üzere 12 aylık nakit para ödüllü bir sınıf piyangosu tesis etmiştir.
Toplam ikramiye 7.100 lira, bilet fiyatı 12 Mecidiyedir. İzmir'de 1890'lı yıllarda yine Sanayi Mektebi yararına bir takım eşya piyangoları düzenlenmiştir.
1899 yılı sonlarında Vali Kamil Paşa'nın izniyle yedişer keşideli tertipler halinde ve nakit para ödüllü "İzmir Hamidiye Sanayi Mektebi Piyangosu" oluşturulmuştur. Piyangonun düzenlenmesi için Mordehey Levi ve Benyamin Devidas adlı Yahudi sarraflara imtiyaz verilmiş ve hizmetlerine karşılık, karın yüzde 15' i Sanayi Mektebi'ne ayrıldıktan sonra üst tarafının onlara bırakılması kabul edilmiştir. 1906 başlarında XII'nci tertibin ilk keşidesi yapıldıktan sonra, bir irade-i seniye ile her türlü piyangonun yanısıra, İzmir Piyangosu da yasaklanmıştır. İzmir Piyangosu, altı yıl süren bu döneminde bütün ülkeye yayılmış ve Selanik vb. gibi merkezlerde benzeri girişimleri için örnek olmuştur. 1906-1909 arasında ise ülkede nakit piyangosu olarak yalnız Ziraat Bankası'nın düzenlediği piyango kalmıştır.
İkinci Meşrutiyet döneminde, 31 Mart'tan sonra, Mekteb-i Sanayi Nazırı Ferik İsmail Fazıl Paşa tarafindan yeni bir piyango dizisi başlatılmıştır. Bu defa "İzmir Osmanlı Sanayi Mektebi Menfaatine" mahsus olduğu ilan edilen piyango beş tertip devam etmiştir. Toplam bilet sayısı 4.500 ile başlamış, 15.000'e ve 28.000'e çıkmıştır. Gelirin yüzde 62'si ikramiye olarak dağıtılmakta, müteahhit ve kolektör Mordehay Levi yüzde 25' i almakta, yüzde 13 de vilayete kalmaktadır.
1909 güzünde başlayan ve son keşidesi 18 Ocak 1910'da yapılan birinci tertipten sonra, 1910 boyunca 6 keşidelik ikinci tertip, 1910-11'de yedi keşidelik üçüncü tertip, 1911' de keza yedi keşidelik dördüncü tertip ve 1911-12'de de yine yedi keşidelik beşinci tertip piyangolar çekilmiştir.
"İzmir Osmanlı Piyangosu" 1914 Haziran'ında yeniden canlandırılmıştır. Ancak bu dönem hakkında yeterli bilgi bulunmuyor.
Yardım sergisi çekilişi
Girit sorunu yüzünden çıkan ve Yunanistan'ın yenilgisiyle sonuçlanan 1897 Osmanlı-Yunan Savaşı biter bitmez, şehit ailelerine ve savaşta yaralanarak sakat kalanlara yardım etmek için büyük bir kampanya açılmıştır o Önce, saray çevresi ve İstanbul başta olmak üzere, memleketin her köşesinden değerli eşya ve para bağışları toplanmış, bunlar Yıldız Sarayı'nda açılan özel bir pavyonda teşhir edilmiş, sergi belli bir para karşılığında halk tarafindan gezilmiştir. Sergilenen eşyadan en güzel 75 tanesinin Almanya'da renkli kataloğu bastırılmıştır. Sonra bu eşyalar satışa çıkarılmıştır; fakat hepsinin özel kişilere satılması mümkün olmayınca, geri kalan eşya toptan ticari bir gruba devredilmiş ve grubun bunları özel bir piyango düzenleyerek elden çıkarmasına izin verilmiştir.
M. Süleyman Çapanoğlu, "Tarihten Sesler" Dergisi'nde çıkan "Piyangonun Tarihi " yazısında şöyle diyor: "İlk resmi piyango hükumetin hazırladığı "Evladı şüheda ve malulini askeriye ianesi piyangosu"dur. 313 Türk-Yunan savaşı esnasında tertip edilmiştir. Piyango için Yıldız Sarayı'nda bir sergi açıldı. Ve burada, piyangoda çıkacak eşya teşhir edildi. Sergide ufak tefek eşyalardan başka birçok kıymetli şeyler de vardı: İpek halılar, Çin vazoları ve gümüş takımlar gibi. Bunlar, padişah ve hanedan azalarıyla, hükumet erkanı, tacirler ve İstanbullular tarafından hediye edilmişti". Bu savaşta Osmanlı Ordusu'nun zayiatı, 1.126 şehit, 3.252 yaralı, 200 esir ve 17 kayıptı. Padişah II. Abdülhamit, barış yapıldıktan sonra, gazilerden bir bölümünü Yıldız Sarayı'nda kabul etmiş ve sakat kalanlara Saray Marangozhanesi'nde kendi eliyle yaptığı bastonlar hediye etmiştir.
Yardım sergisinde önce Padişah alışveriş yapmış, sonra da 20 liradan (bugünkü parayla yaklaşık 8 milyon TL) fazla eşya satın alanların adları, keza defterler halinde gazetelerle uzun uzadıya yayımlanmıştır:
Sergi kapandıktan sonra, geri kalan çiçeklik, kalemlik, albüm gibi çoğu ufak tefek eşyayla düzenlenen piyango, 5, 10, 20 adet liray-ı Osmani gibi para ödülleri de serpiştirilmiş olarak, 150.000'e yakın bilet satılmış ve hiç boş çıkmamacasına, 1898 sonlarında ikamiye kuraları çekilmeye başlanmıştır.
Ziraat Bankası Piyangosu
1877-78 Osmanlı-Rus ve 1897 Osmanlı -Yunan savaşlarından sonra, ülke Kafkaslar'dan ve daha çok da Balkanlar'dan gelen büyük bir Müslüman göçmenler akımıyla karşı karşıya kalmış, yıllar yılı bu insanların uygun yerlere yerleştirilmesi ve üretici olarak tarımsal ekonomiye katılması sağlanamamıştı.
İşte, II. Abdülhamid döneminde ve Avlonyalı Ferit Paşa'nın hükumeti sırasında, bu işler için gerekli parayı toplaması amacıyla Ziraat Bankası'na bir dizi piyango düzenleme görevi verilmiş, 25 Ocak 1906 tarihinde dokuz maddelik bir Nizamname çıkarılmıştır. Fakat padişah, daha iki ay geçmeden ve Ziraat Bankası Piyangosu ilanları yapılmış olmakla birlikte çekilişleri henüz başlamadan önce, bütün piyangoları yasaklamıştır. Yine de, Meclis-i Mahsus-u Vükela'nın (Bakanlar Kurulu) geçici bir süre için olsun istisnaen Ziraat Bankası Piyangosu'nun yapılması üzerindeki ısrarı kabul edilmiştir.
Böylelikle, Ziraat Bankası Piyangosu, 1906 Mayıs-1908 Ocak tarihleri arasında, iki ayda bir olmak üzere 11; 1908 Mart-1909 Şubat tarihleri arasındaysa aylık 12 (toplam 23) çekiliş yapmış, 31 Mart olayları öncesinde sona ermiştir.
Donanma Cemiyeti Piyangosu
İkinci Meşrutiyet'in birinci yılında (6 Temmuz 1909'da) kurulan Donanma-yı Osmani Muavenet-i Milliye Cemiyeti, çeşitli bağış yollarıyla gelir sağlamayı amaçlarken, piyangodan da yararlanmayı düşünmüştür.
İtibar-ı Milli Bankası, bu tahvillerden 400.000 kadarını yüzde 15-20 eksiğine almış, fakat bunların pek azı satabilmiştir. Tedavüle çıkarılmadan Donanma Cemiyeti'nin elinde kalan 600.000 kadar tahvil de, Damat Ferit Paşa hükumetince, cemiyeti fesheden 2 Mayıs 1919 tarihli Heyet-i Vekile Kararnamesi'yle Hazine'ye devredilmiştir. Cumhuriyet döneminde ise 12 Aralık 1925 tarih ve 689 sayılı kanunla bu kararname kaldırılarak, eski Donanma Cemiyeti'nin Hazine'ye intikal eden parası ve gayrimenkulleri dışındaki hakları Türk Tayyare Cemiyeti'ne verilmiştir.
İtibar-ı Milli Bankası, 21 Haziran 1927 tarih ve 116 sayılı Kanun'la Türkiye İş Bankası'na devredilirken, elinde kalan 178.150 Donanma Cemiyeti tahvili de İş Bankası'na geçmiştir. "Mülga Donanma Cemiyeti tarafından çıkarılan İkramiyeli Piyango Tahvilleri'nin kaldırılması hakkındaki 3672 sayılı Kanun'un kabul edildiği 5 Temmuz1939'a kadar sadece 61.000 tahvil, her yıl banka tarafıdan itfa edilmekteydi. Bunların pek faiz getirmediği, borsada işlem görmediği, ancak uzun vadeli piyango bileti niteliğinde oldukları gözönüne alınarak, söz konusu kanunla derhal bedelleri ödenerek ortadan kaldırılmışlardır.
Türk Ocağı Eşya Piyangoları
1926 tarihli Türk Ocakları Üçüncü Kurultayı'nda yasanın 6. maddesinin (f) fıkrasına yapılan bir ilave ile, ocakların gelir kaynakları arasında bulunan piyangolar, "kanunen caiz piyango vesaire" biçiminde değişikliğe uğramıştır. Yasa encümeni adına değişiklikleri açıklayan Bartın delegesi Salih Beye göre, hükumetin resmi izni ile piyango çekilişinin yalnızca Tayyare Cemiyetin'e verilmiş olması nedeniyle, ocakların yalnız eşya piyangosu yapabileceğinin açıklığa kavuşturulması açısından bu değişikliğe gerek duyulmuştur.
Tayyare Piyangosu dönemi
Cumhuriyet'in başlarında, 16 Şubat 1925'te kurulan ve 24 Mayıs 1935'te adı Türk Hava Kurumu'na çevrilen Türk Tayyare Cemiyeti, Hava Kuvvetleri'ne pilot yetiştirmesi ve uçak alması (sonraları, uçak yapması) için birçok gelir kaynağıyla donatılmıştır.
Sağda, Tayyare Piyangosu'nun ilk ilanlarından biri...
Tayyare Cemiyeti'ne nakit piyangosu tekelini veren 9 Ocak 1926 tarihli kanunun 2'nci maddesi, bilet ve ikramiyelerden kazanç, elediye vergileri ve damga resmi alınmamasını öngörüyordu.
Bununla birlikte, ilk tertiplerde cemiyet ödüllerden yüzde 10 kesinti yapmaktaydı. 14 Mayıs 1927'de, ikramiyeler Veraset ve İntikal Kanunu'nun 20. maddesi hükmünden istisna edildi. Böylelikle, verdiği ödülden hiçbir kesinti yapmayan tek örgütlenme Tayyare Piyango'su oldu. Bu özellik, günümüz Milli Piyangosu'nda da devam etmekte, piyango adını taşısın taşımasın, öteki ödül verme düzeneklerinin hepsinde yasal vergiler kazanandan kesilmektedir.
Genellikle sanıldığı gibi, 1926 yılında başlayan Tayyare Piyangosu'nun Cumhuriyet döneminin ilk nakit para ödüllü piyangosu olduğu doğru değildir. Ondan bir yıl önce, 1925'te Türkiye Tayyare Cemiyeti Mektepleri yararına üç ayda bir para ödüllü piyangolar düzenlenmiş ve aynı yıl içinde (1 Temmuz, 15 Eylül, 15 Aralık tarihlerinde) üç çekiliş yapıldıktan sonra, kurulan sistem yeni bir örgütlenmeyle Tayyare Piyangosu'na dönüştürülmüştür.
Bankaların çekilişleri
1930'lu yıllardan itibaren, Türkiye'de bankalar uzun bir süre, "tasarrufu teşvik ikramiyeleri" adı altında, nakit (para ve altın) ve eşya (ev-apartman dairesi, otomobil vb.) ödüller veren piyangolar yapmışlardır. Başlangıçta, asgari bir tutarın üstünde hesabı olanlara kur'aya katılma hakkı tanınmış; sonralarıysa, hesabın büyüklüğü ölçüsünde (örneğin 1 944 te kurulan Yapı ve Kredi Bankası' nın "İkramiyeli Aile Cüzdanları" uygulamasında her yüz liraya bir kur'a numarası verilerek) müşterilerin kazanma şansı orantılanmıştır.
Bankalar arasında gelişen piyango yarışı, 1958 Ekim ayında kurulan "Türkiye Bankalar Birliği"nce sınırlandırılmış, Birlik her yıl toplanarak bankaların dağıtacakları ikramiye planlarını denetledikten sonra Maliye Bakanlığı Hazine Müsteşarlığı'na da onaylatmıştır.
1975 Ekim ayında ise, Maliye Bakanı'nın önerisiyle, Birlik bankaların giderlerini azaltmak için, ikramiyeleri kaldıran bir karar almış ve bu kararı bütün bankalara tebliğ ederek uygulamaya koydurmuştur.
Göçmen Piyangosu Ortaklığı
Göçmen Piyangosu Ortaklığı, İstanbul'da akşamları çıkan En Son Dakika Gazetesi (fiyatı 6 kuruş), 1951 Şubat ayında her gün birerden 28 kupon vermiş; bunları toplayıp gazete idaresine getiren okuyuculara, tanesi 1'er liradan hisseler satın alarak bir ortaklık kurma olanağı açmıştır. Toplanacak paralarla 7 Mart 1951 Göçmen Piyangosu çekilişi için bilet alınacak, çıkacak ikramiyelerin toplamı da, pay sahiplerine eşit olarak bölüştürülecektir.
Sonuç pek başarılı olmamıştır. 3.875 TL toplanarak, bununla 1993 tane tam, birer tane de yarım ve çeyrek bilet alınmış ve numaraları gazetede ilan edilmiştir. Çekilişte bu 195 biletten 471'ine çıkan küçük ikramiye ve amortilerin toplamı 670 TL olmuş, hisse başına 17 kuruş düşmüştür. Gazetede, paylarına düşeni almayan okuyucuların paralarını Vilayet Göçmen Komitesi'ne vereceğini açıklamaktadır.
Uluslararası İlişkiler
1939 yılında kurularak, Tayyare Piyangosu'ndan bayrağı devralan Milli Piyango İdaresi, 1956 yılında ilk kongresini Zürih'te yapan Dünya Devlet Piyangolar Birliği (AILE)'nin kurucu üyelerindendir.
Sağda Milli Piyango'nun eski bir çekiliş ilanı...
Kuruluş yılında 11 ülkeden 15 Devlet Piyangosu bulunmaktadır. 4 Kasım 1984'te Bangkok'ta yapılan kongrede Milli Piyango İdaresi, AILE başkanlığına seçilmiş ve 1984-1986 yılları arasında bu görevi yürütmüştür.
Milli Piyango İdaresi, halen Avrupa Devlet Piyangoları ve Lotoları Birliği (AELLE)'nin üyesidir. Bu örgütün düzenlediği Özel Çekilişleri kendi programına katmaktadır.
Milli Piyango İdaresi, 1991 Mayıs ayında Avrupa Devlet Piyango ve Lotoları Birliği Yönetim Kurulu Üyeliğine seçilmiştir. Avrupa Devlet Piyangoları tarafından ilk kez 1988 yılında Madrid't , Ekim 1989'da Brüksel'de , Ekim 1991'de Ankara'da , Ekim 1992'de Cenova'da, Ekim 1993'te Hollanda'da, Mart ve Ekim 1994 aylarında Lizbon ve Malta'da, Ekim 1995 ayında Madrit'te, Ekim 1997 Venedik'te, Ekim 1998 Lizbon'da gerçekleştirilen Avrupa Ortak Özel Piyango Çekilişleri'ne Milli Piyango İdaresi de katılarak ülkemizin adını Avrupa ve Dünya ülkelerinde duyurmaya devam etmiştir.
Eski ünlü Milli Piyango bayileri
Tayyare Piyangosu başlangıçta, Tayyare Cemiyeti'nin tüm yurda dağılmış 425 şubesi ve seyyar satıcılar tarafından satılıyordu. 1939 yılında ise İstanbul'da 193, Ankara'da 27 bayi bulunmaktaydı. İstanbul'daki bayiler arasında en ünlüleri Nimet Abla, Tek Kollu Cemal, Uzun Ömer ve Cüce Simon'du...
Nimet Abla
Solda, Milli Piyango'nun en ünlü bayisi Nimet Abla...
İstanbul'da Eminönü'nde küçücük bir dükkanda eşiyle birlikte bilet satan Nimet Abla, piyango tiryakilerinin en çok sevdiği kişiydi. Özellikle yılbaşı çekilişlerinde bilet almak isteyenler dükkanın önünde uzun kuyruklar oluştururdu. Birçok İstanbullu Nimet Abla'dan alınan biletin numarasına çekiliş öncesi bakmanın uğursuzluk getirdiğine inanır, alınan bilet, numarasına bakılmadan cebe konurdu. Bazı müşteriler de onun elinin uğurlu olduğuna inandıkları için bileti ona çektirirlerdi. Nimet Abla, 1978 yılında vefat ettiği zaman cenazesine ondan bilet alarak şansım deneyen çok sayıda İstanbullu katılmıştı...
Tek Kollu Cemal
Tek Kollu Cemal de Nimet Abla'nın kapı komşusuydu. Astsubay iken geçirdiği kaza sonucu tek kolunu kaybedince çok sevdiği ordudan ayrılmak zorunda kalmış, bilet satıcılığına başlamıştır. O da hanımı ile birlikte bilet satardı. Nimet Abla'ya gelenler bir bilet de ondan almadan edemezlerdi. Çekiliş sonrası kazanan talihlileri bulur, yanından ayırmadığı gıcır gıcır paraları avucunda sayar, sattığı biletlerden hangisine ikramiye çıktığını belirledikten sonra bunu gazetelerde halka duyururdu...
Uzun Ömer ve Cüce Simon
Sağda, unutulmaz Milli Piyango satıcılarından Uzun Ömer...
2 Metre 25 santimlik boyuyla Uzun Ömer, eski İstanbul'un çok rağbet gören bilet satıcıları arasında yeralmaktaydı. Basket takımı koçları bugün yaşasaydı, onu kapmak için birbirleriyle yarış ederlerdi ama o uzun boyundan zaman zaman yakınırdı. Uzun Ömer, önceleri Karaköy Postanesi'nin yanındaki küçücük bir dükkanda satış yapıyordu. Daha sonra bu bina yıkılınca Köprüaltına taşındı. Ve ömrünün son yıllarına kadar yazın sıcağında, kışın ayazında burada umut ve şans satışı yaptı.
Cüce Simon ise, Uzun Ömer'in tam tersine, küçücük boyu, ince tiz sesiyle yıllarca seyyar bayi olarak çalışmıştı. Her zaman şık giyinir, şapkasını başından, boyuna gelen bastonunu da elinden eksik etmezdi. Öyle sürekli işe de çıkmazdı. Arada ceplerine doldurduğu biletlerle dolaşmaya çıkar, biletleri birkaç saat içinde tüketiverirdi.
(Kaynak: millipiyango.gov.tr)